Zo moeder, zo dochter

Ik had hier een echt schoon stofke liggen van Lillestoff, 2 zelfs. Het leuke aan Lillestoff is dat ze niet alleen GOTS-gecertifieerd zijn, maar ook echt goede kwaliteit hebben. De tricot is stevig, valt mooi en is dus ook perfect om een rok voor de winter van te maken.

 Geïnspireerd door haar, maakte ik een rokje voor ons meisje en eentje voor mij. Heel snel te maken, geen gedoe met ritsen en paspels, en na het wassen zelfs geen strijk.
Yep ! 2 gelukkige meisjes hier.













Tot bleek dat mijn rok te breed was... en niet zo een beetje, maar echt van het genre dat het risico dat ik ze zou verliezen te groot was. Op krimpen in de was moest ik niet meer hopen, want ik had het al netjes voorgewassen en in de droogkast gestoken voor ik de rok maakte.
Ik greep mijn moed bij elkaar en nu ligt de rok er losgetornd bij. Ik geloof dat dat langer heeft geduurd dan de rok te knippen en te maken. Morgen stik ik ze terug in elkaar.

Gewonnen !

Hier wordt ik nu instant vrolijk van... Thuiskomen van het werk en een mooi pakje vinden op een gedekte tafel.  Afgelopen weekend won ik de give-away bij haar. En wat voor één : 48 vrolijke stofjes ! Hier maak ik een lappendeken van. Mijn vorige lapjesdeken begint flink te slijten. Hoog tijd dus voor een nieuw...

Dankjewel Debora ! 

Zwierrok

Meisjes en zwierrokken... ze hebben toch een speciale band. Of tenminste ... ons meisje heeft een speciale band met zwierrokken.
Toen ik dit via Pinterest tegenkwam, was ik ineens verkocht en ik wist exact met welke stof ik het zou maken.

Ik sneed stroken van 11 cm breed, omdat ons meisje toch wel lange benen heeft. Achteraf beschouwd had ik zelfs beter stroken van 12 cm breed genomen. En voor de rest volgde ik braaf de uitleg.
Voor de boordband maakte ik gebruik van een elastische boordband... niets zo gemakkelijk.

Ik kijk alleen op tegen het moment dat dat rokje uit de was komt. Ik vrees dat dat een hel wordt om te strijken.
En ons meisje ... die is heel content.

Stof van LanaLotta.be

Een huizenbroek

Reeds sinds onze jongen klein was, maak ik de meeste broeken voor hem zelf. Om 2 redenen :

- wat ik tegenkom in de winkels, vind ik meestal nogal donker en grauw

- onze jongen is aan de smalle kant. Hij is intussen 3,5 jr en kan nog steeds in één van zijn eerste broeken (maatje 68), zij het wel dat hij die nu draagt als short. 

Toen hij anderhalf was, vond ik een leuk patroontje in de Knippie. Intussen weet ik niet meer welke Knippie, maar gebruik ik het patroon al 2 jaar en heb ik al zeker 7 of 8 van die broeken gemaakt. En ik blijf het een leuk en makkelijk model vinden : grote zakken om veel zand in te scheppen (ok, dat vind ik iets minder leuk), en met een elastiek zodat de broek makkelijk aan en uit kan. De maat blijft steeds dezelfde, maar de pijpen verleng ik intussen al zo'n 25 cm. Ik maak ook steeds een omslag, zodat hij er toch tenminste enkele maanden mee verder kan.

Hier zijn laatste nieuwe broek. Op de stof was ik onmiddellijk verliefd en ook onze jongen is er helemaal weg van. Het stofje komt van LanaLotta en is van canvaskwaliteit (een iets stevigere katoen), maar valt opvallend soepel.

En ineens is het september...

Het was stil op mijn blog in de maand augustus... maar ik heb niet stilgezeten.

Wij hebben genoten van een heerlijke vakantie : dit jaar gingen we voor zon, zee, strand en...

ijsjes...

en ook een heel klein beetje cultuur in Sardinië.

Om dan de rest van de maand samen met Tante meter aan een nieuw project te werken. Hier alvast een tipje van de sluier ...

Mooie buit

Solden bij Veritas... ik heb mijn collectie knopen aangevuld.

Louize is jarig !

Neenee, ik niet... ik heb een naamgenootje en zij is vandaag 5 jaar geworden. En dat verdient een op maat gemaakt cadeautje. Louize houdt van sporten, is zwemkampioen, loopt supersnel en klimt als Spiderman op muren. Dan leek een sportzak mij een geschikt cadeau. En ik had gelijk... oef !

Louize was heel blij dat ik voor een felgroen stofje heb gekozen (en niet voor een bloemetjesstofje), want zij is een stoere meid. En ook het rood viel in haar smaak.... want dat is haar lievelingskleur. Gelukkig wist ik dat nog. Proficiat Louize !

Verkoeling

In deze warme tijden ging ik op zoek naar een creatieve oplossing om voor verkoeling te zorgen. En creatieve oplossingen, daar kom ik allang niet meer zelf op, dat vind ik op Pinterest. Ik doe gewoon na wat een ander mij al heeft voorgedaan.
Vorige week (vooruitziend zijn is meestal niet mijn sterkste kant, maar ik heb zo mijn goei momenten) had ik al 2 dozen gevuld met water, en daar een aantal plastieken figuurtjes gestopt.

Vandaag gingen onze kinderen - gewapend met een bot mes en een beetje materiaal van hun papa - aan de slag om hun speelgoed terug te winnen. Als volleerde ijskappers hakten ze op het ijsblok in...

Toen ze daar het beoogde resultaat niet mee haalden, likten ze en beten ze er stukken af. Het doel heiligt de middelen, nietwaar.

  



Er viel maar 1 slachtoffer.

Goed voor meer dan 2 uur spelplezier. Geloof mij, dat zijn hier gouden momenten.

Oefening baart kunst

Ik had het al aangekondigd; het halterjurkje van enkele dagen geleden zou nog eens gemaakt worden,  met hier en daar een aanpassing.

Het voorpand werd bovenaan een beetje versmald,  en ik maakte voor het eerst gebruik van elastische biaisband. Wat een plezier om daarmee te werken. Gemakkelijk,  snel en een mooi resultaat.

Zeer geslaagd, al zeg ik het zelf.

 

Stof van Lillestof

Hij houdt niet van paars...

... maar gelukkig wel van helicopters.

Gebeten door het tricot-virus

T-shirts zonder mouwen... dat ontbraken wij hier nog.
Het patroontje vond ik in Ottobre - lente 1/2013 (patroon 15 - Victor). Ik maakte voor onze 3-jarige jongen wel maatje 92, maar met de lengte van maat 98.

Met streepjes werken heeft zo zijn voor- en nadelen. Het is niet evident om te knippen. Ik geloof dat ik meer tijd heb gespendeerd om ervoor te zorgen dat alle lijntjes bij het dubbelplooien netjes lagen, voor ik het patroon nog maar op mijn stof legde om te knippen, dan voor het werkelijk ineen stikken. Voor de strook die ik als biais gebruikte was het natuurlijk wel een gemak... gewoon op de lijn knippen.

En omdat ik het wel leuk vind om in reeksen te werken, maakte ik er ineens ook een tweede, die onze jongen vandaag al aan had.
Ik had nog een klein stukje stof over van een t-shirt met lange mouwen die ik afgelopen winter voor hem maakte. De rug maakte ik uit effen tricot.

Ook ons meisje viel in de prijzen, met een t-shirt dat werkelijk heel snel in elkaar gezet was. Ook hier had ik meer werk om de streepjes netjes te krijgen, dan om het in elkaar te naaien. Het patroon haalde ik uit de laatste Knippie (juli/augustus 2013). Daar wordt er ook nog een zakje opgezet, misschien dat ik dat nog doe...