Goede vrienden

Een tijdje geleden kreeg ik deze van mijn mijn werkgever.

Ik moet zeggen; het was geen liefde op het eerste gezicht... Maar toch maakte ik er met veel zorg dit voor :

(de stofjes zijn van Petit Pan)
Intussen zijn we al enkele weken verder. We maken soms nog ruzie, maar beginnen goede vrienden te worden. 

Eulalie en Euphrasie

Dit zijn Eulalie en Euphrasie. Het begon allemaal met een dochter die haar mama zowat elke nacht wakker maakte omdat 'haar bed losgekomen was'. Het is immers zo dat ons meisje graag helemaal vastgesnoerd ligt in haar bed door haar donsdeken onder haar matras op te spannen. Uiteraard kwam bij de minste beweging wel één van beide kanten los, waardoor ze het nodig vond mij wakker te maken om dat terug vast te zetten... minstens één keer per nacht.
Met als gevolg : grote vermoeidheid die mij aanzette tot creativiteit. Ik maakt volgend plan : als ik nu eens twee knuffels zou maken en dat zou vullen met tarwe. Dan kon ik die met bretelsluiting aan een lintje vasthangen. En als ik op die manier die knuffel aan weerszijden aan haar donsdeken zou hangen, zou dat vast genoeg gewicht geven.
Ons meid koos voor een nijlpaard en het moest roos zijn... vermits de roze stof nog op verplaatsing was bij een vriendin die er een prinsessenkleed van had gemaakt, maakte ik om te oefenen een gewoon knuffelnijlpaard (onze jongen koos blauw) : Euphrasie. Niet lang daarna (diezelfde avond nog want de vriendin werd opgetrommeld om de roze stof zo snel mogelijk terug te brengen), maakte ik Eulalie.

En het plan is geslaagd : sinds Eulalie trouw haar plicht vervult (nu toch al iets meer dan een maand), slapen we weer als roosjes. Ik heb ook nog beloofd om ook een zusje voor Eulalie te maken...want we stoppen nu nog altijd één kant (maar nu extra diep) onder het matras. De naam hebben we al : Sidonie, nu nog de rest...

Het patroon haalde ik uit : 'Wil je mijn vriendje zijn' van Fiona Dalton.